'n Selfstandige naamwoord verwys na 'n persoon, plek, saak, eienskap of gebeurtenis. 'n Mens kan dit uitken deurdat 'n mens 'n lidwoord (“’n” of “die”) voor die woord kan sit en dat dit 'n meervoudsvorm het, byvoorbeeld “rok - die rok – rokke”.
Sien ook die bladsy Woordsoorte.

Daar is 'n tendens om 'n s-verbindingsklank te skryf in samestellings waar "land" die eerste stam is ("landsburger", "landswet" en "landsvlag). "Eiland" is egter 'n uitsondering; weens die klem op die eerste lettergreep, word die "s"-verbindingsklank nie vereis nie.
Sien ook die bladsy Verbindingsklanke.

Die woord "nuanse" lyk op die oog af of dit reeds 'n meervoud is, omdat dit oop 'n "-e" eindig, maar die enkelvoud is inderwaarheid "nuanse" en die meervoudsvorm dus "nuanses". Naamwoorde wat op "-e" eindig kry "-s" in die meervoud.
Sien ook die bladsy Meervoudsvorme.

'n Versamelnaam (of versamelwoord) is ’n selfstandige naamwoord wat ’n versameling dinge van dieselfde soort aandui.
Verpleegpersoneel sluit verpleegsters, verpleërs, kelners, matrones, ensovoorts in.
Sien ook die bladsy Versamelname.