'n Selfstandige naamwoord verwys na 'n persoon, plek, saak, eienskap of gebeurtenis. 'n Mens kan dit uitken deurdat 'n mens 'n lidwoord ("'n" of "die") voor die woord kan sit en dat dit 'n meervoudsvorm het, byvoorbeeld “kapitaal - die kapitaal”. Die woord "kapitaal" word egter gewoonlik slegs in die enkelvoud gebruik.
Sien ook die bladsy Woordsoorte.

Indien ’n mens na die getal kere in "een keer" verwys, vind geen betekenisverdigting plaas nie, en die woord word los geskryf.
Sien ook die bladsy Samestellings.

As ʼn woord op ʼn "s" eindig, skryf ons twee "s’e" in die oortreffende trap.
Pasop om die trappe van vergelyking twee keer te vorm. Dit is verkeerd om te sê "mees woesste".

Sien ook die bladsy Trappe van vergelyking.

Die werkwoord "verwyl" word saam met die selfstandige naamwoord "tyd" in die uitdrukking "jou tyd verwyl" gebruik om te dui op die konstruktiewe benutting van tyd, eerder as die vermorsing daarvan.
Sien ook die bladsy Kollokasies.